Het gebeurde 500 jaar geleden: op maandagmorgen 10 december 1520 verbrandde Maarten Luther, omringd door studenten en stadsgenoten, buiten de Elsterpoort van Wittenberg de pauselijke banbul, samen met een aantal kerkelijke boeken. Luther brak hiermee met de Rooms-katholieke kerk. Luther was uit de Roomse kerk gebannen, maar hijzelf voelde zich bevrijd uit een “babylonische gevangenschap”.
Bijna dertig jaar geleden maakten wij met ons gezin een kampeerreis ‘in de voetsporen van Luther’.
We bezochten zijn geboortehuis in Eisleben, het Lutherhuis en de Wartburg in Eisenach, het klooster in Erfurt en maakten o.a. een Gottesdienst mee in de bekende Slotkerk van Wittenberg. De kerkhistorische figuur van Luther boeit mij. Ook de gereformeerde kerken van vandaag bouwen voort op zijn geloof en werk.
Beeld: Slotkerk, houtsnede van Lucas Cranach de Oude in het Wittenberger Heiltumsbuch (1509)
Maarten Luther ontwierp in zijn dagen het logo van de witte roos. Hij wilde daarmee de kern van het christelijk geloof weergeven en ook zoveel mogelijk herkenning oproepen.
De Lutherroos biedt ook een samenhangend geheel. En de mooie symboliek werkt samenbindend; je beleeft er een verbondenheid in met andere christenen. Er is zoveel verdeeldheid en scheuring onder christenen. Maar wat je gemeen hebt, is sterker dan wat je verdeelt.
Uitleg van de Lutherroos vind je op: www.youtube.com/watch?v=GyFbitTXXko&feature=youtu.be%2C
Op 31 oktober 2017 was er in Wezep een Luther-herdenking, waar vijf voorgangers uit diverse kerken uit ons dorp een bijdrage aanleverden. In het Lutherjaar was veel aandacht voor de 95 stellingen van Luther (1517). De gebeurtenissen uit 1520 zijn van beslissende betekenis geweest voor de Hervorming en daarom ook onze aandacht waard.
Arriën Bergkamp
